Skutki pedofilii są gorsze niż zgwałcenia

Bo jest to gwałt permanentny. Pedofilia jest najbardziej okrutnym doświadczeniem człowieka. Zdradza samą istotę dzieciństwa: niewinność. Pedofilia to wyrwa w życiu emocjonalnym dzieci, której nie można zasypać często przez całe życie. Osoby wykorzystywane seksualnie w dzieciństwie cierpią na depresję nerwice, seksualne obsesje, mają trudności z znalezieniem życiowego partnera. Konsekwencją pedofilii bywa „osobowość wielokrotna" objawiająca się m. in. ogromnymi wahaniami nastrojów. Dzieci zmuszane do seksu przeżywają stany lękowe, mają skłonności samobójcze. Nie czują radości życia, często płaczą, nie wychodzą z domu, boja się ciemności i nie potrafią nikomu zaufać. W dorosłym życiu konsekwencją wykorzystywania jest anorgazmia, dystans wobec własnego ciała i skłonności do poniżających praktyk seksualnych. Ofiary stają się emocjonalnymi kalekami, nastawionymi raczej na to, by przetrać, a nie realizować własne potrzeby.

Jak dochodzić odszkodowania i zadośćuczynienia?

Istnieją trzy możliwość ubiegania się o odszkodowanie i zadośćuczynienie:

• w drodze negocjacji,
• w postępowaniu cywilnym sądowym,
• w postępowaniu karnym sądowym.

Możliwe są trzy formy rekompensaty:

• zadośćuczynienie za doznaną krzywdę,
• odszkodowanie za straty majątkowe,
• rentę.

Odpowiedzialność pozakarną może ponieść nie tylko pedofil

Linia orzecznicza Europejskiego Trybunału Praw Człowieka jest w tym zakresie wyjątkowo spójna. Trybunał wielokrotnie stwierdzał odpowiedzialność państw-stron Konwencji o prawach człowieka w kontekście molestowania seksualnego małoletnich. Stwierdzane naruszenia dotyczyły przede wszystkim art. 3 Konwencji o prawach człowieka (zakaz nieludzkiego i poniżającego traktowania) oraz art. 8 Konwencji (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego). Na gruncie wskazanych artykułów Trybunał stwierdza, że na państwach spoczywa nie tylko obowiązek nienaruszania praw chronionych w art. 3 i art. 8, lecz również mają one pozytywny obowiązek wprowadzenia w życie takiego systemu prawa i egzekucji prawa, który aktywnie chroni prawa dzieci, zapobiega ich naruszeniom, uniemożliwia naruszenia, w razie stwierdzenia naruszenia praw podstawowych właściwy organ państwa prowadzi szybkie i skuteczne postępowanie, pozwalające na pociągnięcie winnych do odpowiedzialności i zadośćuczynienie ofierze. W tym stanie rzeczy nie tylko sprawca zgwałcenia dziecka musiał ponieść zasłużoną karę. Pozakarna odpowiedzialność za naruszenie praw dziecka obciążała państwo, które nie było w stanie zapewnić dziecku skutecznej ochrony, lub nie było w stanie przeprowadzić skutecznego i szybkiego postępowania w sprawie jego molestowania.

Masz pytanie?

Zadaj je tutaj: https://www.gdpm.pl/helpme

Gwarantujemy dyskrecję.